Verder zuidwaarts.

Goodmorning, kalimera,

Gisterochtend zijn we weer vertrokken uit Nafplio. Rond 09.30 zaten we weer in het zadel. De meter stond toen al tegen de 30°. De route was voor mij ook onbekend, zij voerde ons bijna helemaal langs de Egeïsche zee kust naar bestemming Monemvasia. Kort samengevat: een schitterende aaneenschakeling van uitzichten, vergezichten! We hebben een paar keer genoten van een pauze op een prachtplek waar we konden parkeren in de schaduw van bomen, een houten gebouwtje of onder een knoepert van één boom. Wat verder naar het zuiden ging het toch nog serieus weer omhoog tot zo'n 850m. De weg werd daar ook toch wel wat minder. Plots telefoon, stoppen, Raymondo staat met een lekke band. Oeioei, voorband beschadigd op een scherpe rand. Wat nu?? Het thuisbreng reserve wiel achterop en het goede achterwiel naar voor. Was vrij snel gepiept, we kunnen verder afdalen. Als we weer in de bewoonde wereld zijn gaan Raymondo en Jan op zoek naar een hersteller, wij gaan verder naar het hotel. Vlak voor Monemvasia nog ff een stop met prachtview op de enorme "rotspuist" waarop Monemvasia verborgen ligt. Inmiddels hebben Raymondo en Jan al laten weten dat er al een hersteller is gevonden en dat een andere band al is gemonteerd. Wij wachten dan even op hen en samen gaan we naar het Iris Beach Hotel. Mooie kamers met prachtview én heerlijke koude pint!! Later gaan we eten in Monemvasia en kunnen zo nog mooi plaatjes maken en genieten van deze unieke plaats.

We zijn aangekomen op het zuidelijkste punt van onze Griekenland tour, we hebben inmiddels over de 3000 km, dus over de helft. Morgenochtend gaan we verder. Van de Egeïsche zee westwaarts naar de Ionische zee.

Athene-dag!

Kalispera,

We hebben het gedaan!!! De op voorhand één van de pittigste dagen van deze onderneming hebben we gehad. Met z'n achten zijn we dwars door de Griekse hoofdstad gereden. Een prestatie, hulde aan mijn mede reizigers!!! Ten eerste omdat zij mij toch maar mooi gevolgd zijn in dit misschien ietwat dwaze plan maar vooral omdat zij/wij de vooraf gemaakte afspraken over wie let op wie tiptop in praktijd hebben gebracht. Het was pittig, onwijs druk en vooral de temperatuur van 30*+ maakte het toch wel een "aanslag" op mens en machine. Na Athene was er even ontspanning toen 2 keer met een pont moesten over worden gezet omdat ik de route had gelegd over het eiland Salamina. Tussen deze 2 passages in hebben we onder schaduwrijke bomen een belangrijke koffiestop gemaakt. Even bijkletsen over de "Athene-ervaring". Ën mooie plaatjes schieten.

Volgende stop was het Kanaal van Korinthe. Zoals altijd indrukwekkend, ook hier tijd voor een hapje, drinken en natuurlijk foto's scoren. Nog een kleine 90km te gaan naar Nafplio. Even de tank vol tanken en dan over een heerlijke, lekker doorrijden, weg verder. Één stop ligt er nog tussen, niet de minste. Het prachtige, indrukwekkende antieke openlucht theater van Epidavros. Rond 16.15 zijn we daar. Misschien niet al te vroeg meer maar nu zijn in elk geval de dagjes toeristen al weer weg. Ook hier weer even lekker zitten, natuurlijk in de schaduw, lekker vanille ijs en altijd weer drinken. De laatste +/- 27km naar Nafplio schieten onder de wielen door. Parkeren aan de haven, ons onderkomen is een zeer smaakvol, boutique hotel. Ziet er mooi uit én vlak bij het schitterende plein van deze voormalige oude hoofdstad van Hellas.

Zoals gezegd, een zonder meer pittige reisdag waarin de temperatuur opliep tot 35*. Maar wat hebben we weer veel gezien!!! En belangrijk, we zijn weer compleet en zonder mankementen aangekomen.

Yassas, Team Griekenland!!!

De "mesienes".

Ja, de motoren. Wat vinden zij eigenlijk van deze hele onderneming? Nou, na inmiddels bijna 2700 km op allerlei soorten wegen kunnen we, denk ik, wel ervan uitgaan dat óók zij het prima vinden. Wanneer het kan strekken zij de benen en brengen ons moeiteloos naar hogere snelheden die zij dan schijnbaar ook nog eindeloos kunnen volhouden. Op langen afdalingen op betere wegen is het alsof zij zwieren en zwaaien door de bochten, als dansen zij over de dansvloer. Op de steile beklimmingen grommen zij een keer en sleuren ons bijna vanuit elke versnelling naar het hoogste punt. En misschien wel het belangrijkste, op scherpe afdalingen grijpen zij hard in op het asfalt om ons veilig naar beneden te brengen.

Geen enkele keer vertonen zij nukkig gedrag, een onverwachte beweging of een andere onwelwillendheid. Zij gedragen zich zoals ze eruit zien. Groot, stoer, sterk, betrouwbaar maar ook relaxt, vertrouwd. Kortom, zij gaan dit avontuur met plezier volbrengen. TOP-MESIENES!!!

Maar ook de auto's draaien probleemloos en zeer prettig mee. De Duitse gründlichkeit van de Opel en de Franse leeuw van Peugeot, hoewel zeer verschillend van uiterlijk, verstaan hun taken uitstekend. Ook zij maken dat dit team van voertuigen het prima met elkaar kan vinden.

Groet, BMW, BMW, PEUGEOT, OPEL.

Golf van Korinthe naar Egeïsche zee.

Goedenacht,

Het is inmiddels 01.00 uur als ik nog even een verhaaltje in elkaar tik. Ik weet het, moet dat nu nog??? Morgen is het voor team Griekenland een rustdag dus géén wekker, geen op tied d'r uut dus het kan nog wel even . Vandaag zijn we dus van Nafpaktos aan de golf van Korinthe gereden naar Nea Makri aan de Egeïsche zee. Al met al zo'n 290 km. Opgestaan met prachtig weer, een héérlijk ontbijt en we zijn weer op weg. Het eerste gedeelte loopt pal langs de kust. Mooie uitzichten, vergezichten en een prima E65 waar we onze "grote mesienes" lekker kunnen laten bollen. Een koffiestop in de schaduw vlak aan de waterrand. In Itea tanken we nog een keer de boel vol en dan gaat het een beetje omhoog naar Delphi, bekend van het Orakel van Delphi uit de oude Griekse geschiedenis. Jan en Klaarke willen graag deze site bezoeken, de rest gaat genieten in de schaduw van een mega plataan van een bakkie en wat eten. We hebben afgesproken dat we elkaar wel weer treffen, ten laatste in Nea Makri, bij het overnachtingshotel.

We passeren de hoge toppen van het Parnassos gebergte en daarna dalen we langzaam naar de vlaktes waar veel landbouw plaatsvindt. Hoe verder we dalen hoe warmer het wordt. De meter in de display meld 32* tot 34*. Voorbij Thivia, het oude Thebe, maken we een stop. Broodje, ijsje en frappé. Een eind verder als we weer afslaan richting de kust sluiten J & K ook weer aan. Het laatste gedeelte loopt soms vlak langs de waterlijn, in de verte zien we het eiland Evia. Rond 18.15 komen we aan bij het Thomas Beach Hotel. Er is nog snel mogelijkheid om het zwembad te gebruiken, daarna opfrissen en dan gaan we weer lekker uit eten.

Wéér een heerlijke dag, morgen niks .

M.

Meteora naar Nafpaktos.

Kalimera, goeiemorgen,

Gister was een ,zeg maar, tussen etappe. Van het imposante "Meteora" gebied naar de noordzijde van de golf van Korinthe. Wél een etappe waar ik tóch wel een beetje niet helemaal gerust op was. Zéker nadat Tiem eergisteravond niet helemaal goed "te pas" was. Gelukkig was dat gisterochtend weer helemaal oké.

De trip was eerst zo'n 70 km over snelweg richting Trikala maar dan nog ruim 200 km over en door onbekend gebied. Door en over de bergen waar we tot zo'n 1500m gingen klimmen. Het eerste gedeelte ging prima. We moesten wél even aanpassen want de, op de Garmin , aangegeven E65 is nog lang niet in functie. Moet nog aangelegd worden. Tegen 10.30 even koffiestop en dan begint het onbekende.

Ik houd het kort. Wát een prachtige, ruige, soms zeer inspannend rijdende trip hebben we daar gemaakt!!! Hoe enorm veel hebben we gezien!!! Slangen op warm asfalt, schildpadden, geiten en schapen kuddes, koeien op de weg, grote ruige waakhonden die écht niet onder de indruk waren van "grote mesienes". Een prachtige natuur, overal groen kleuren, sneeuw, temperatuur die zo maar 10* onderuit ging. Slechte/zeer slechte wegen, overal neer gestorte keien/blokken, weg verzakkingen. Maar het was geweldig!!!

Tóch waren we, vond ik, mooi op tijd op de bestemming. Prachtig onderkomen, design kamers met airco én op loopafstand van gezellige terrasjes. Daar hebben we weer heerlijk gegeten en daarna nog even rond geslenterd. Alweer een heerlijke dag in ons griekse avontuur.

Groet, M.

Hoofdpijn.

Kalispera volgers, goedenavond.

Hoofdpijn, ik heb het niet vaak meer maar vanochtend dus wel. Ik ben bewust toch vroeg opgestaan, heb buiten gezeten in de frisse lucht en heb nog snel gedoucht. Hielp dus niet, het bleef behoorlijk zwaar doorbonken. Dubbele paracetamol en weer onder het laken. Het ontbijt heb ik gemist maar tegen 10.00 voelde ik mij beter worden. Van onze uiterst vriendelijke gastvrouw kreeg ik óók nog een medicijn én 2 bekers héérlijke thee. Rond 11.00 zijn we opgestapt, de dag-etappe is wat aangepast. Eerst een heel stuk lekker cruisen over de prachtige E99, de Via Egnatia. De cruise op +/- 100 km/h op een zo goed als lege Highway. Onderweg ergens een koffiestop. De temperatuur tikt al snel de 30* aan. Het laatste gedeelte is weer behoorlijk draaien en keren, klimmen en dalen. Ergens op een mooie schaduw plek nog een keer koffie en iets eten. Tegen 14.30 komen de imposante rotsen in beeld waar boven op de kloosters zijn gebouwd. We rijden, als echte toeristen, de weg om en door het Meteora gebied. Inmiddels zitten we ook vlakbij onze overnachtingsplek, net een stukkie voorbij Kalambaka. Nette kamers, airco en view op de kloosters. Tied veur een koude pint en heerlijk ijs. Een paar uurtjes relaxen, vanavond rond 20.00 naar Kalambaka voor lekker eten.

Morgen weer een wat langere etappe, naar Nafpaktos aan de noordzijde van de golf van Korinthe.

Groet'n van team Griekenland.

Via Albanië naar Hellas.

Kalinichta, goedenacht,

Ja, op het moment dat ik dit zit te tikken is het 00.30. Tijd om te gaan slapen, en snel! Maar dat gaat niet, eerst ff een verhaaltje. Na een goede nachtrust op de AF-Claudia, lekker kunnen uutsloapen, worden we gewekt met de mededeling dat de self-service weer open is voor ontbijt. Lekker, croissant, spiegeleitje, thee of koffie/cappuccino.

Spiegel gladde zee, zonnetje en aangename temperatuur. Toch wel lekker om zo een keer rustig tijd te kunnen nemen voor het Frühstück. Als we wat later aan de reling staan te turen, zien we daar nu Kroatië, Montenegro of al Albanië, dan ziet Raymondo plots een aantal dolfijnen!!! Whaw, steeds boven de waterlijn uitspringend begeleiden ze het schip. Voor Aniet en mij is dit de eerste keer sinds al die keren naar Greece dat we dit zien. Dit móet toch een goed voorteken zijn voor de rest van ons avontuur!!!

Om 12.00 leggen we aan in Dürres, Albanië. Mooi volgens schema. Als we op dek 3 staan te wachten om naar buiten te gaan ontstaan spontaan gesprekken met mede motorrijders. Uit Zwitserland, met roots in Macedonië. Waarheen gaat de reis? Rijden jullie ook BMW? Helemaal uit Holland??? We wensen elkaar een mooie tour en vooral gezonde terugkeer. Rond 13.15 zijn we weer op weg, het is al snel warm. Temp loopt op tot 31*. Albanië is voor ons nieuw. Er is veel te zien, niet alles is mooi, zeker het eerste gedeelte niet. Vanaf Vlöre word het zéker mooi. Eerst langs de kust waar echt veel wordt gebouwd en dan richting de bergen. De Llaghora-pas, klimmen tot 1100 m met haarspeldbochten in de 1e versnelling. Daarna een mega afdaling met spectaculaire uitzichten op zee!!! Geweldig!!!

Wat wel een dingetje gaat zijn is de factor tijd. Omdat we toch wel wat later konden beginnen aan deze etappe, omdat ik mij misschien toch iets heb verkeken op de route. De verwachte aankomst in Plataria, Griekenland, loopt naar 21.15. Maar een telefoontje met de gastheer schept duidelijkheid, geen probleem, we worden verwacht. Uiteindelijk is het 21.30 als we aankomen. Een uiterst vriendelijke ontvangst door de gastheer en gastvrouw die dus bijzonder goed Duits spreken. Dat maakt alles toch zeker iets makkelijker. We kunnen direct afspreken hoe laat we willen Frühstücken. Snel opfrissen en met de auto's naar Plataria voor lekker eten. Het wordt een écht gezellige, heerlijke maaltijd, biertje, wijntje, watertje én natuurlijk afgesloten met echte Ouzo!!!

Een pittige, lange, maar prachtige rit door Albanië, geweldig!!! Afgesloten met een échte Griekse maaltijd.

Morgen naar Meteora.

Kalinichta, T&A, M&A, J&K, R&R.

Naar Ancona.

Hallo volgers van de Hellas roadtrip,

Tijd voor een update. Inmiddels vanuit Albanië. We zijn dus donderdag redelijk op tijd vertrokken vanuit Vipteno, frühstück was rond 07.00. Het viel mij direct bij het opdraaien van de autostrada al op, wat is er al veel verkeer. Ja, natuurlijk, het is hemelvaart dus allemaal naar Italië voor een lang weekend. En ja, het duurde niet lang voor we moesten aansluiten in de eerste file. Kort gesteld heeft dit gezeik geduurd tot net voorbij Trento-süd waar wij zijn afgeslagen voor de mooie route over de Passo Coe. Een pracht route tot +/- 1700 m hoogte waarna de afdaling een aanvang nam in dikke mistflarden en temperatuur die zomaar 10° onderuit ging.

Eenmaal weer in het dal was het al weer snel aangenamer. Hier pakken we de A31 op richting Bologna. Inmiddels heeft al dat file gedoe er wel toe geleid dat we eigenlijk té veel tijd hebben verloren om redelijk relaxt naar Ancona te kunnen “cruisen”. Met andere woorden: het gas moet er op!!! Iedereen heeft inmiddels de tank goed gevuld dus we kunnen eigenlijk in één ruk door.

Maar dan, alsof het nog niet voldoende tegenzit, dikke file vóór Bologna. Negen kilometer min of meer stilstaand blik, F...F...F…. Tiem en ik laveren zo goed als het gaat tussen de 2 rijen door en dat is gewoon erg goed geconcentreerd blijven om nog meer troubles te voorkomen. Tiem en Ans worden toch nog licht aangetikt door, notabene, een mede motorrijder die vind dat hij nóg meer haast heeft. Wat een kl...hommel!!! De auto’s van R&A en J&K kunnen dit niet en moeten dus aansluiten. De gedachte is dat zij, als het weer kan vanaf Bologna makkelijker een wat langer stuk met een wat boven gemiddelde snelheid kunnen rijden terwijl wij het met de cruise op 135 km/h ook moeten kunnen doen tot Ancona.

Na een laatste tankstop vlak voor Ancona-noord, inmiddels weer samen, zijn we om 17.15 bij de ferry incheck in Ancona-porto. Als dit is gedaan en we dan eindelijk om 18.00 aan boord gaan van de AF-Claudia, pas dán ben ik gerust dat we het hebben gehaald, pffff!!!

Wat een lange, pittige reisdag was dit. Bijna om zeep geholpen door onverwacht woest veel weekend verkeer in het eerste deel van de trip. En wat heerlijk is het dan te kunnen rijden op twee zulke stabiele, vertrouwde, stevige en zo makkelijk te hanteren “Grote Mesienes”!!!

Bijna met de precisie van een Zwitsers klokje zijn we “los” van de kade. Natuurlijk staan we op het achterdek als het schip onder begeleiding van een “Pilota” de haven uit manoeuvreert. Als de steven zuidwaarts gaat kan het “gas d’r op”. Nu kunnen we relaxen, eten in de self-service, koffie/cappuccino in de loungebar. Daarna zoeken we onze kooi op. Ik maak nog snel een verhaaltje.