Hallo volgers van de Hellas roadtrip,

Tijd voor een update. Inmiddels vanuit Albanië. We zijn dus donderdag redelijk op tijd vertrokken vanuit Vipteno, frühstück was rond 07.00. Het viel mij direct bij het opdraaien van de autostrada al op, wat is er al veel verkeer. Ja, natuurlijk, het is hemelvaart dus allemaal naar Italië voor een lang weekend. En ja, het duurde niet lang voor we moesten aansluiten in de eerste file. Kort gesteld heeft dit gezeik geduurd tot net voorbij Trento-süd waar wij zijn afgeslagen voor de mooie route over de Passo Coe. Een pracht route tot +/- 1700 m hoogte waarna de afdaling een aanvang nam in dikke mistflarden en temperatuur die zomaar 10° onderuit ging.

Eenmaal weer in het dal was het al weer snel aangenamer. Hier pakken we de A31 op richting Bologna. Inmiddels heeft al dat file gedoe er wel toe geleid dat we eigenlijk té veel tijd hebben verloren om redelijk relaxt naar Ancona te kunnen “cruisen”. Met andere woorden: het gas moet er op!!! Iedereen heeft inmiddels de tank goed gevuld dus we kunnen eigenlijk in één ruk door.

Maar dan, alsof het nog niet voldoende tegenzit, dikke file vóór Bologna. Negen kilometer min of meer stilstaand blik, F...F...F…. Tiem en ik laveren zo goed als het gaat tussen de 2 rijen door en dat is gewoon erg goed geconcentreerd blijven om nog meer troubles te voorkomen. Tiem en Ans worden toch nog licht aangetikt door, notabene, een mede motorrijder die vind dat hij nóg meer haast heeft. Wat een kl...hommel!!! De auto’s van R&A en J&K kunnen dit niet en moeten dus aansluiten. De gedachte is dat zij, als het weer kan vanaf Bologna makkelijker een wat langer stuk met een wat boven gemiddelde snelheid kunnen rijden terwijl wij het met de cruise op 135 km/h ook moeten kunnen doen tot Ancona.

Na een laatste tankstop vlak voor Ancona-noord, inmiddels weer samen, zijn we om 17.15 bij de ferry incheck in Ancona-porto. Als dit is gedaan en we dan eindelijk om 18.00 aan boord gaan van de AF-Claudia, pas dán ben ik gerust dat we het hebben gehaald, pffff!!!

Wat een lange, pittige reisdag was dit. Bijna om zeep geholpen door onverwacht woest veel weekend verkeer in het eerste deel van de trip. En wat heerlijk is het dan te kunnen rijden op twee zulke stabiele, vertrouwde, stevige en zo makkelijk te hanteren “Grote Mesienes”!!!

Bijna met de precisie van een Zwitsers klokje zijn we “los” van de kade. Natuurlijk staan we op het achterdek als het schip onder begeleiding van een “Pilota” de haven uit manoeuvreert. Als de steven zuidwaarts gaat kan het “gas d’r op”. Nu kunnen we relaxen, eten in de self-service, koffie/cappuccino in de loungebar. Daarna zoeken we onze kooi op. Ik maak nog snel een verhaaltje.